XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

X. NERE ETXEA

Aintzinako etxean bizi naiz,
soberan dazagut ta soberan
harri erorien malenkonia
tantoka bazter orotan dadat.

Ihesi berri da egunargia,
karnaba kanta lotara doa,
habeen egur zaharra eta
sasiaren txorten oraildua.

Ilunak sendatu du izarra
ta iturrira zihoan bidea;
baratza belar zakar egin da,
basoa bakardade tristea.

Lasto hautsak ez du bainatuko
goroldioren ertzeko igela;
pekatu itoaren etxea da,
anima egunetako kandela.

Hontza dator nirekin, bihoa
oroitzapen nagusien dantza;
mututua orkestina, leloa
txiliotan ahantzia, antza.

Mugarriek ez dute izenik,
ezta atzoko norantza orratzak
euriak jandako seinalerik.

Nongotasuna hilobian datza.